ANNEM VE BABAM
Yıllardan bir Bir yaz günü, ben çocuktum,annemi hayal meyal hatılarım,
ben daha ilk okul çağlarındayken o sonsuza gitmişti,birdaha geri dönmemek üzere çok yalvarmıştım,anne ne olur gitme diye,ama beni hiç duymuyordu,çünkü çok geçti ruhu gitmiş, bedeni toprakla kalacaktı,işte o gündü benim de onunla gitmek isteğim annemden vazgeçemediğim gün,sanki dünya karanlığa gömülmüş gözlerim hiçbirşeyi görmez olmuştu,sanki benide yanında getiriyordu,birkaç gün sonra hatırladığım tek bir şey vardı yüreğimde acı ve içimden birşeyler beni terketmişti,geride kalan güzel anılar ve hatıralar kalmıştı,içime sindiremediğim terkediliş sonsuza dek bende acı bir iz bırakmıştı,yıllar gelip geçti bende bir hayli yaşlandım ama babam hayatta benim için manevi bir destek ve huzur kaynağımdı,zaman zaman baba oğul dertleşir konuşurduk,hissederdim sevgisini şefkatini konuşmalarından,hasta haliyle sağlığıdaki kötü gidişi hissettirmemek için elinden geleni yapıyordu,soğuk bir kış günü azrailin soğuk nefesi üstümüzden hiç eksilmedi,ne kadar kaçsakta yine yakaladı,babamı doktora getirdiğimde doktor umutsuzca eve getirin dedi çünkü azraile yenik düşmüştük,dönüşü olmayan karanlık yolda, saatler dakikalar kalmıştı  yolun sonuna yaklaşmıştık, yaşam bu kadar acımasızdı sanki önümüze kardan beyaz bir duvar çekmişti sanki,yinede yılmadım son bir atak yapıp ambulans ile ankara hacettepe Üniversitesi hastahanesine yetiştirmek üzere karlı buzlu yollarda saatlerce yol alırken dua ettim babamı geri verin diye,nerden bilebilirdimki çaresizliğe çare ararken bileklerimin kelepçelendiğini,artık çok geçti hastahane kapısına kadar müsade etmişti azrail,  koşarcasına acil servise gittiğimde beyazlara büründüğünü gördüm işte o benim babamdı.bir kez olsun babam diye boynuna sarılamamıştım ama cansız bedenine ilk ve son kez sarıldım babam diye yüreğimde hıçkırıklar düğümlenerek isyanımı bir kez olsun bastıramadım,annemi ve babamı benden koparıp alan kara toprağa isyan ettim neden ben diye, ben  ikinci kez ölmüştüm babamla birlikte 

..Bu dünyada her canlı ölümü tadacaktır...

anne ve babanın sevgiside evladın yüreğinde okyanuslar gibidir,asla bu sevgi okyanusu yok edilemez,sevgide sınır yoktur.

Varlığında dostlarınla sevgini paylaşmalısın ki,sen gittiğinde hatırlayıp arasınlar ...