Yaşanıp bitmiş bir " gün " gibi
                Akıp gitmiş bir " sel " gibi
                   Gün gelir unutursun herşeyi
                        Sonra da tüm yaşananları gömersin yalnızlığa
                           Ama seni bir kere yazmışken satırlara
                                     Ancak ölüm ile unuturum seni" 

                                

Yine  sensizliği  yazıyorum  akşamın  gözlerime  düştüğü  anlarda  Dünkü takvimlerden  devraldığım hüzünleri  toplayıp  yine  yokluğunu kanatıyorum  duvarların  beni  anlamadığı  dar   vakitlerde  Kağıt, kalem bir de cümlelere sığmayan yokluğunBir türlü öldüremediğim bir türlü yenemediğim   dilsi  z suskunluğun   Herşeye  inat   yazıyorumSeni " sana " anlatıyorum


Aslına   bakarsan;   sensizliği  yazmak  o kadar  çok zor  ki  Gidişinden sonra  sıva  tutmaz  duvarlarla       konuşmayı denedim   ilk   önceleri    Sonra  susmayı   denedim  Ama   yapamadım Sensizliği   yenmeyi başaramadım    Bir   zaman   sensiz  yaşamaktansa " ölmeyi " bile yeğledim   Biliyorum   sensizlik    ve   ölmek   Ama   bil ki, bir kez ölmek bile sensiz  geçen  her  gün  çektiğim  ve her  sabah  gün doğumuyla  başlayan ızdırabtan  bile  iyiydi


Yokluğunda  tüm   cümlelerim    öznesiz,    tüm   yüklemlerim devrikti    Senden   sonraki   her  gece  üzerime    örttüğüm    karanlığın    içinde " gözyaşlarının "    koyununa    girdim     Bazen   de  gögsüme   soğuk    taşları alıp uykusuzluğu girdim sensizliğe akan gözlerimeZamanla susmayı öğrendim    sonra   da   sabrı      Sonra    da    yazmayı         Bu kolay olmadı inan       Sensizliği         yazmak     ve sensiz        yaşamak       o kadar zordu ki;      kelimelere          sığmadı        sensizlik       Hiçbir          mutluluk dolduramadı           yüreğimde            açtığın boşlukları         Koskoca bir yara oldun     bende          Hep            sana kanadım, hep sana nefes aldım 

                  


Ey                          gözyaşlarını                   karakış,

        Gülüşlerini           bahar          bildiğim                         sevgili; 

              



Sensizlikte      kanayan               dudaklarımı    ancak      toprakla               silebildim,     ıslak kirpiklerimi     ancak   güneşle  kuratabildim    Yüreğimin şakağına "   soğuk ayrılığı "   dayayıp    gece bir cümleyi    intihar    ettim yüreğimin damarlarındaYaşarken " yüreğimin katili ", nefes alırken tüm ayrılık     cinayetlerinin    tek   faili     oldum   Yüreğimi " bedenime " gömerek    öldürdüm   Kefensiz   bir i   kindi vakti " yalnızlık " mezarlarına defnettimBir   sevmemek    üzere   Bir   daha   acı çekmemek   üzere yüreğimi   " hatıralara "   gömdüm   Gömdüm    dediğime   bakma   sen sevgili   Sen    bende    varolacaksın    ben   sende     öldürülmek    zorunda olsam    da   Sen     hep   bende    kalacaksın   " sen hiç bana gelmesen de "


Şimdi   bu satırları    okuyup          " sana sitem "      ettiğimi   düşünme sevgili     Ben   sadece    seni yazıyorum   Artık   ayrıyız, artık birbirine   iki yabancıyızSen bana yabancı, ben sana yabancıSakın bana yazma deme sevgili    Kavuşabildiğimiz    tek yer   öznesi senin, yüklemi    ben olduğum cümleler   Bırak t  a aynı    cümlenin   içinde   yan yana omuz omuza olalım sevgili       Sen    ve ben     Ama bu   satırları okuyup yüreğine dokunuyorsa söyle    ne  olur       Tek bir   kelime   etmem  Dudaklarımı " sensizliğe " mühürler,   ömür boyu  " sana "    susar tüm   kelimelerimSeni " sensiz " yaşatmayı   başarabilen    bu yürek, merak etme    harf   harf susmayı becerebilir  Ta   ki ölüm   dudaklarıma sürülürken    İşte o an; dudaklarımdaki    son kelimede " adın " olacak


Yazmalıydım   çünkü  sensizlikte  üzerime  çullanan  arsız fırtınalara karşı tek   sığınağım " senli satırlardı" sevgili  Bazen  sen diye bildiğim gizli öznelerin  koynunda ağladım,  bazen   de senin  sıcak  yüreğin  diye  devrik cümlelere uzanıp  çığlık çığlığa   bağırdım     Sen duy  diye değil; beni ölüme sürükleyen    hayatla  savaşabilmek   için sana tutundumSeni " sana " yazarken    klavyenin   tuşu    sanki    senin    ellerindi    Her cümle,  her satır senin yüreğin     kadar    sıcaktı    Yazmalıydım sevgili çünkü senden sonra     sadece    satırlarla yoldaş   oldum   Seni   anlattım   onlara  Sensizliği kanattım   dudaklarında   Ben   anlattım, onlar dinlediŞimdi    ne olur bana " yazma " deme      sevgili Senden geriye ne   resmin    var gözyaşlarımı bırakabileceğim    ne   de    sıcak bir ellerin var hayata yenik düştüğümde avuçlarına    son    nefesimi   bırakabileceğim


Ne  olur  beni  anla  sevgili    İnan bu satırları sen geri dön diye, ipotek altına    alınmış  gençliğime gel diye yazmıyorum            Hem " ikinci el hüzünlerimle  " sana iyi bir yaşam, iyi bir  gelecek                         sunamam    ben  Ben yarım   cümlelik bir adamım             Oysa senin    mavi ufukları görmüştüm            Alabildiğince geniş, aladildiğince maviNe     olur anla beni    sevgili     Yazmalıyım  ve   yaşamalıyım Yüreğimi  karanlık    duvarlara çarpmaktansa  seni   " yüreğimde ölümsüzleştireyim    Ezelim ol yüreğimin ipotekli    satırlarında   Ebedim ol  mutlulukları  vaat edilmemiş yarınlarımda  Bırak   beni, dua dua   yazayım    seniEğer    yazmasam, eğer satırların    koynuna    girmezsem  sensizlikte   depreşmiş devasa fırtınaları, yüreğimde   kanayan   çığlıkları   ancak   ölüm   susturabilir     sevgili Ya da soğuk   merminin   ucuna   işlenmiş   birkaç    intihar cümlesi
Bana ait olmadığın halde   aldığın her   nefesi    kendime              " mutluluk " addettiğim sevgilim,   



                   / ey benim içi kelimelerle doldurulmayan yalnızlığım/ 



                               

                                             Ben sensizlikte intihar etmeyi değil;
                                          Ben seni " uzaklardan bile sevmeyi " sevdim ki
                                     Ben sensiz ölmeyi değil; 
                   Senin bir yerler de bensiz olsa da " nefes alıyor olmanı " sevdim
                              Sen bana ait olmasan da;
                      Ben senin varolduğun bu dünyada " yaşamayı " seçtim sevgili